Bir şey olabilir mi dersin bundan sonra aramızda?
Bitmiş gibi, fazla konuşmak istemiyorum. Nasıl devam edebilirim ki başkası tarafından zaten yarılanmış bir şeye? Başkasının yarısını çizdiği resmin devamını nasıl çizebilirim? Ne renge boyayabilirim bu bitişi bilmiyorum. Ancak bitmiş gibi. Durmuş gibi tüm saatler ve çökmüş gibi gece üzerimize. Ben hala sokak lambalarının altında yağmuru izlemekle meşgulum, sesini duymayı, omzuma dokunmanı bekliyorum. Neden bu kadar basit ve bu kadar dokunulabilir? Nasıl olabiliyor bu kadar ulaşılabilir?
Beklediğim tek cevap buydu aslında.
Her anında, boşlukta süzülür gibiyim...
Neydi acaba bu sefer senden beklentim? Uzun bir yalnızlığın ardından yine bir gece kapımı açarken ne bekliyordum acaba? Aslında tam olarak bir soru değil bu, sorulması gereken soru da değil bu, sadece kısa da olsa huzuru aradım. Bir lafı vardı bir kadının; "Mutluluk hep bulamadığın bir şey, sonunda ellerinden kayacak da olsa, tutmalısın."
...harika.
Altuğ Doğukan Çan
Bu yorum bir blog yöneticisi tarafından silindi.
YanıtlaSil