Merak ediyorsanız nasıl tamamlandığını bu olgunun; beklediği bütünlüğü parçalar halinde bulduğunda birey, en büyük beklentisinden sıyrılır ve ruhunun kırıklıklarıyla kesilir kendi kendine. Rekabeti görür ve yenilir, dönüşümü görür ve dışına düşer, tadı alır ve kenara çekilir geride kaldığını düşünerek.
Önce karanlık bir boşluğa sürüklenir, hafif rüzgarların keskinliğiyle kaybeder hislerini. Derin yaralar açılır düşüncelerinde. Ters dönen demir kapakları geri döndüremez artık, her şey oturduğu haliyle kalır, en küçük şeyi bile değiştirmek için çok geçtir, vazgeçildiğini düşünerek vazgeçer, ardından derin bir yalnızlığa gömülür.
Gözlerini kapatır ve mezarına sıçrar, derin çukurlara bırakır beklentilerini ve hislerini. O zamana kadar hiç ölmemiştir, zaten ölmüş olduğunu bilmeden, ölmez de zaten.
Daha önceden ölmüş olduğunu biliyor gibi "yürüyor".
Altuğ Doğukan Çan
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder