Neden Yazıyorum?

   Yorucu bir monotondayız. Hiçbir şeye ayıracak vaktimiz yokken, rutin hüzünler, bulantılar var. İçimdekileri gereksiz ve anlayışsız insanlara anlatmak gibi büyük bir hata yapmak yerine, içimdekileri kağıda kusmayı* daha samimi buluyorum. Kağıdı, yazıyı, kalemi, ucundaki kömürü daha samimi buluyorum, bu yüzden yazıyorum.

   İnsanlarla anlaşamadığım için onlarla paylaşmak yerine, kağıtlara kusuyorum* duygularımı. Bu yüzden yazıyorum; beni insanlar acıttığı için. Paylaşmam gerekenleri, içimdeki sıkıntıları, hüzünleri, bulantıları onlar yarattığı için, denizi yıkamak gibi bir şey olurdu içimdekileri insanlarla paylaşmak, bu yüzden yazıyorum.

   *Kağıda kusuyorum, ona değer veriyorum. "Hem değer veriyorsun, hem kusuyor musun yani?" diye sormuşlardı. Kusmak, istemsiz bir harekettir. Kusma işlemi başladığı zaman durdurulamaz. Kusmak yarıda kesilemez, midenin bazı sorunları kusmaya sebep olur. Kusmak acildir, gerekir, ihtiyaç duyarsınız kusmaya, mideniz bulandığında.

"Rutin öldürür." derler.

Altuğ Doğukan Çan

Neredesin?

   Söylesenize kuşlar, nerede sevgilim?
   Neden göndermedi son öpücüğünü? Bana "iyi geceler" dilemeden uyumazdı, uyuyamazdım. Uyumadım.
   Bir sigara daha yaktım. Bekliyorum. Kıvırcık saçlarından dökülen hüzün, gözlerinden akan yaş, dudaklarından süzülen sevgi ile dolu zarfı bekliyorum.
   Bir sigara daha yaktım, hava yumuşak, iyi. Rüzgarlı yine.
   Yağmur bile yağdı. Ha, bu arada, sen yoksun.
   Gittiğin günden beri garip hissediyorum. Maalesef sadece seninle özdeşleşiyor olgular. Yalan olduğunu anladım; çok şeyin. Çok şey yalanmış. Yağmur öğretti bana bunu, senin bana ağlamayı öğrettiğin gibi.
   Birkaç gündür gökyüzü bile kızıyor sana. Ama bir şey diyemiyor, susuyor. Sırılsıklam olan yine ben oluyorum.
   Rüzgar suskun, o da kırgın sana. Bana da esmez oldu. Beni benden götürüyor sadece, konuşmuyoruz. Sadece sesini duymak yetecek hepimize, tek kelime, tek söz; her şeyi betimlemeye yetebilirdi...her şeyi anlatmaya, hepimizi iyi hissettirmeye.
   Bekliyorum sevgilim, sen yoksun.
   Şehirde ben bile varım, sen yoksun.

Altuğ Doğukan Çan