Ne bu beni delirten? Kızgın olduğumda üzerime daha çok beton dökmem mi? Aramıza kilometrelerce duvar örüp senden kaçıyor olmam mı? Hiçbir şeyin yararı yok, hala bir hatasın galiba, reddedemediğim, sen hala beni kolaylıkla, su içer gibi reddederken.
Çağrıyı göklerden bekliyor gibiyim; aydan, ay ışığından, gökyüzünden yeryüzüne; benimle kirlenmiş asfalta delice akan zamandan, koyu bulutlardan, sabaha karşı rengi eşsizce açılan ufuklardan bekliyor gibiyim.
Bunun yanı sıra, ne beni bu kadar sorgulayıcı yapan? Zamanın geçişini bekliyorum sen ve ben için, her yerde, takıldığım her çukurda, her yıkıntıda, her dökülüşte, her düşüşte neden arıyorum, nedir bu her şeyde bir neden arayışımın nedeni? Neden...ve neden? Yardım et, beni itme. Sebepler içinde, ışıksızlıkta boğuluyorum.
Altuğ Doğukan Çan
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder