Acısıyla kıvranmıştık hüzünlü denizin, uzun zaman geçmişti aradan, seni beklerken fark etmiştim bunu. Yeni zamana uçuşurken içimdeki durgun denizin kuşları, gözlerimden taşıyordu bu durgun ve hüzünlü deniz. Birbirimizden haberimiz bile yoktu, denizin ortasındaki adanın sahillerinde yürürken.
Dolunay parlatmıştı tenimizi, kan ve ter içinde kalana dek sevişmiştik ruhlarımızın dolgunluğuyla, o gece dudaklarından süzülmüştü göz yaşların.
Kör olmuştu düşüncelerimiz, düşünemiyorduk birbirimizden başka hiçbir şeyi, başkalığa kısırdık. Sen ve ben vardık sadece...ah, bir de şarkılar vardı. Belki de şarkılardı bizi sarhoş eden, ağlatan melodileriyle göz bebeklerinden dudaklarına kadar dokunan şarkılar...ya da sendin beni sarhoş eden, bendim seni sarhoş eden, birbirimizdik. Hatırlamıyorduk ikimiz de, birbirimizden başka hiçbir şeyi. Fakat biliyorduk ki; seviyorduk birbirimizi.
Altuğ Doğukan Çan
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder