Yazabiliyorum, sonunda. Yazabilmem, kalemi kağıdın üzerinde biraz olsun gezdirebilmem için mutlaka olguların değişmesi gerekiyor, tıpkı insanların duygularının değişmesi gibi. Değişen duygular bir süre sonra tükeniyor, bitiyor, hissedilen hiçbir şey kalmıyor sonunda, tek fark bu yazma faktörleri ve değişen duygular arasındaki fark.
Tıpkı yaşamak gibi yazmak, birden şekilleniyor her şey. Birden ağzınızdan dökülen kelimelerin kalemin ucuyla kağıtta çekici bir vücut oluşturması gibi. Bok gibi. Aşk olarak biten, "dostluk" olarak yeniden başlayan, kasetin başına sarılan ilişkiler gibi.
İpler elinizde olsa da kaybedebilirsiniz tüm yetilerinizi; yapmacık bırakır bu sizi.
Altuğ Doğukan Çan
...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder