Bitmeyecek gibiydi bu uzaklık ve bundan beslenerek taşmıştı özlem gözlerimizden. Dudak kırıklıklarından dökülen birkaç kelimeyle bitmişti ayrılık, yok olmuştu bu uzunca uzak kalış. Peki ya özlem? Doğduğu ilk günden bu yana, her gün taşıyor hayallerimizdeki sahilde. Dökülen yıldızları alıp götürüyor uzaklara, hüznüne boğmadan bırakmıyor, masmavi ve sisli adaların kıyılarına...bir ağıdın simgesinin bulunduğu, bir sevginin mekanı olan, kimine göre çok daha başka anlamlar taşıyan adaların kıyılarına...sonsuz ufukta ve sonsuz gün ışığında, sonsuz ferah adaların kıyılarına, sonsuz güzellikteki hüzünlü adaların kıyılarına.
Altuğ Doğukan Çan
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder