Bir yaşam öyküsü bizimkisi de, bulutların inadına ayın önüne geçtiği, en pastel renklerin mürekkebe karardığı bir öykü. Etrafımızda kara kediler dolanıyor, asma lambalar bahçeye çıktığımızda yanmıyor sadece, bembeyaz kazlar bizden kaçıp karanlığa bürünüyor tüm karamsarlığıyla.
İnsanlar gururunuzu kırmakla başlıyor gününe ve işine, hayallerinizi çamurlara süre süre yok ediyorlar, kimse fikirlerinizi dinlemeden kendi bildiklerini okuyor, bu bir gün değil, bu bir ömür, böylece geçen, değişken...
Bazen her şey anlamsızlaşıp karardığında bir sigara yakmak yerine iki bira al ve düşün, düşün ve düşün; neden yaşıyoruz? Tanrı, onunla görüştüğümüzde bize sadece yaptıklarımızı mı soracak? Sanmıyorum. Ve "Neden yaşıyoruz?" diyorsak; ölmeye cesaret edemediğimiz için yaşıyoruz azizler, hiçbir sebep yok.
Altuğ Doğukan Çan
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder