Yalnızlık kimsesizlik midir? Yoksa bireyin kendi benliği mi? Bu kadar saçmaca olması mıdır yaşam koşullarının? Hiçbir şeyin arasında alaka kuramamamız mıdır?
Yalnızlığımız bizim kimsesizliğimiz midir? Yoksa iki kişilik bir ilişkide "Ben mi?" diye sormak kadar konuma acizliğimiz mi? Ya da bir ilişki olarak kafamızda birden fazla kişiyi gruplandırmamız mı?
Yalnızlık kimsesizlik midir? Aklımıza her "Carpe Diém*" geldiğinde yüzümüzdeki hüznü tebessüme çevirip de ruhumuzdan o hüznü atamamız mıdır? Hayatın tüm gelmişini boşa harcadığımızı düşünerek geri kalanını da boşa harcamamız mıdır? Kültürü de Tanrı'nın yarattığını düşünemeyecek kadar beynimizi kullanmadığımızı bilmemiz ya da bilmeyecek kadar akılsız olduğumuz mudur?
Yalnızlık kimsesizlik midir? Bu kadar okuduktan sonra hiçbir şey anlamayacak kadar bencil veya megaloman olmamız mıdır? Hiçbir sorunun cevabını veremememiz ya da vererek akıllı olduğumuzu kanıtlamaya çalışmamız mıdır? "Boşver, bu yine saçmalıyor." diyerek hayatımızda bir şeyi daha geçiştirmemiz midir? "Bunlar neyin sorusu Tanrı aşkına!" diye soranlarımıza soru ile cevap veriyorum...
Yalnızlık kimsesizlik midir?
Okuduğunu ve yaşadığını anlamaktır hayatımızda öneme binen, önemlidir çünkü.
*: Carpe Diém; "Anı Yaşa" anlamına gelir, hangi dilde bilmiyorum.
Altuğ Doğukan Çan
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder