Sahip olduğunuzda, farkında olamadığınız için size ait olan varlığın, kaybettiğinizde ona duyulan özlemi bastırmak için kollarınız bağlanıyor.
Her şeyin normların sınırları içine girip pek de aksamayan bir monoton oluşturmasını, düzenin bozulmamasını ve sıradan günlerin ardının kesilmemesini bekliyorum, kendim ve sevdiklerim için.
Düşürdüklerimin zemine çarparken çıkardığı ses, kulaklarıma ve diğer duyularıma ağır geliyor. Tutup kaldırmak istiyorum, fakat becermem mümkün olmadı hiçbir zaman. Her şeyin yoluna girmesini bekliyorum. Diğer, sıkıcı günleri çok özledim. Yeni, diğer, sıkıcı günleri bekliyorum, keza onlar bunca acıyla dolu değildi.
Altuğ Doğukan Çan
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder