Var olan her şeyi süzgeçten geçirmeden bırakıyorum boşluklara. Kırklı yaşlarda bir kadının, çıkardığı akşam yemeğinde -ya da iş yerinde yediğimiz öğle yemeğinde- söylediklerini unutamıyorum. On beş yaşından, ikinci on beş yaşının aştığı zamanlara kadar hiç eksiksiz günlük tutup var olan tüm günlükleri -ve tüm anılarını, hatırlayabildiği ve hatırlayamadığı tümünü- ateşe verdiğini anlatmıştı. Hiçbir şeyi ateşe vermemem gerektiğini, özellikle günlüklerimi ve anılarımı veya anılarımı canlandıran hiçbir objeyi hiçbir şekilde ateşe vermemem gerektiğini anlamıştım.
Bir insan için ne kadar zor olduğunu biliyorum bir şeyi saklamanın veya unutmaya çalışmanın. Sonunda her anı, güzel bir hatıraya dönüşeceği için, hiçbirini yakmayacağım. Her şiir, her kelime, her dize, her fotoğraf ve her söz, yazılmaya ve hatırlanmaya değecektir her zaman. Kötü, başarısız, kopya yoktur. Her şey kendi özünde gerçektir ve yaratıdır.
Döküyorum, her şeyimi döküyorum. Ellerinizi kestirmeden onlara, onları yakalayabilir, tadına bakabilirsiniz, ancak hep tadını almakla kalacak tüm yapacaklarınız. Hiçbir zaman tam olarak özüne ulaşamayacaksınız onlara, kapıları, kapılarınızı, kapılarımı açamadığınız sürece.
Altuğ Doğukan Çan, veya adı her neyse.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder