"İyi Düşünceler, Kötü Düşünceler"

   Sebep olarak hep kendimi görüyorum; yüzüstü bıraktıklarım, terk edip gittiklerim, beni terk etmeleri için çabaladıklarım ve sonunda beni başarıya ulaştıranlar, kırdıklarım, üzdüklerim, yıktıklarım, dokunduklarım, dokunma girişiminde bulunduklarım, aldattıklarım, aldandıklarım, yalan söylediklerim, arkamdan vurmalarına izin verdiklerim, sırlarını tutmadıklarım, sahtekarlıkla gözlerini boyadıklarım, kendimi ele verip kollarından tutamadıklarım, bana uzanan ve görmediğim eller, dışımı ve içimi birmiş gibi gösterip saklandıklarım, tahammül edemeyip kaçtıklarım, konuşmadıklarım, kullanıp attıklarım, benim eserim.
   Başka kimin olmalıydı ki?
   Alışmıştım, ne öğrendiysem onu öğrettim, ne gördüysem onu gösterip, neyi elde ettiysem ona veda ettim. Ben yoktu hiçbir zaman, karşıma çıkan insanların ve olayların peşinden getirdikleri zincirler ve göğsümü saran örgüleri vardı her zaman.
   Yaşamımın karşıma çıkardıklarının eseriyim, benden başka da kimse kalmadı suçlayabileceğim.
   Kendimden başka nefret edeceğim kimse kalmadı, yalnız kalmayı kendim istedim, şimdiyse hiçbirinizi göremiyorum, bu da benim hatam olmalı, benim şaheserim. Üstesinden gelinemeyecek büyük bir hastalık bu, dokunmayın.
Altuğ Doğukan Çan