Tek Çare

   Mücadele etmekti bazen tek çare, vazgeçmeden, yılmadan ve yorulmadan kurtuluşa giden yolda, ilerlemek gerekiyordu.

   Sırtını dayadığı duvarlar yıkılınca, tek başına kalıyordu insan ve ancak o zaman anlayabiliyordu savaşması gerektiğini.

   Darbe alıyordu çok, istemese de düşman edinmeyi, nankörler ve arkadan vuranlar çıkıyordu ortaya, istemese de darbe alıyor, her yerden düşmanı çıkıyordu çünkü.Zayıf ise yıkılıyor, güçlü ise kanıyor, güçlü olabilmesi, dayanması ve hazırlıklı olması gerekiyordu her an, her zaman.

   Savaş ne zaman başlıyor, ne zaman bitiyor, belli olmuyordu. İlk darbeyle başlıyor, son kişi ayakta kalana kadar devam ediyordu bu vuruşmalar. Nadiren bitiyordu savaşlar; sonsuza dek; bazen sona eriyordu; kısa bir süreliğine.

   Savaşmak zorunda insan, ayakta kalmalı...

Altuğ Doğukan Çan,

Sevgilerle