Bazen gereksiz hissederiz bu gereksiz taştan şehirde. Tüm umutların -hayallere giden yolların- boğulmaya yüz tuttuğu bu yerde değerli hissetmeniz -yapısından ve bireylerden olsa gerek- çok zordur. Ancak değersiz hissetmek kaybetmek değil, vazgeçmek olur şehre karşı. Birey kaybetmeyi göze alır boşluğa sürüklenirken, vazgeçmeyi alamaz, almamalı. Çünkü vazgeçmek, bireyi bir boşluğa değil, şehrin karanlığına iter. Her şeyin düzende olduğu anda birden bozuk bir sistemde bulmak kendini, şehre karşı yenik düşmek.
Altuğ Doğukan Çan
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder